صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ در بیمارستان های آموزشی بندرعباس

مقدمه : صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ با اطلاعات گواهی فوت و تفسیر قوانین کدگذاری علل مرگ توسط کدگذاران ارتباط دارد. هدف این مطالعه، تعیین صحت کدگذاری علت زمینه ای مرگ در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان بود. روش بررسی: این پژوهش توصیفی- مقطعی در شش ماهه ی اول سال 1390 انجام شد. جامعه ی پژوهش شامل گواهی فوت کلیه ی متوفیان بیمارستان های آموزشی شهید محمدی (345 مورد) و کودکان (59 مورد) بود. ابتدا اطلاعات گواهی فوت بر روی فرم های جداگانه ثبت شد و دستیاران هر بخش، نسبت به تعیین توالی ها اقدام نمودند. سپس پژوهشگر، نسبت به کدگذاری مجدد و مقایسه با کدهای کدگذاران اقدام نمود. داده ها در نرم افزار spss ثبت و از طریق آمار توصیفی و آزمون chi-square تحلیل شد. یافته ها : صحت کدگذاری در بیمارستان شهید محمدی 7/51 درصد، در بیمارستان کودکان 0/54 درصد و در مجموع، 1/52 درصد بود. صحت کدگذاری با فصول icd (international statistical classification of diseases)، تعداد خطوط و زبان تکمیل گواهی فوت رابطه ی معنی داری داشت. بهترین وضعیت کدگذاری متعلق به فصول بیماری های دستگاه تناسلی- ادراری (5/87 درصد) و نئوپلاسم ها (4/96 درصد) و بدترین وضعیت نیز متعلق به فصول علل خارجی (4/21 درصد) و بیماری های غدد درون ریز، تغذیه و متابولیک (6/27 درصد) بود. بیشترین کاربرد (0/36 درصد) و بهترین وضعیت کدگذاری (0/65 درصد صحت) متعلق به قانون عمومی و بیشترین خطا (0/85 درصد) متعلق به قانون 3 بود. قوانین کدگذاری نئوپلاسم ها به میزان (7/65 درصد) رعایت شده بود. نتیجه گیری: کدگذاری علل مرگ در بیمارستان های مورد مطالعه وضعیت مطلوبی نداشت. آموزش پزشکان (درباره ی نحوه ی تکمیل گواهی فوت) و کدگذاران (درباره ی قوانین موجود برای انتخاب و کدگذاری علت زمینه ای مرگ) ضروری به نظر می رسد. واژه های کلیدی: علت زمینه ای مرگ؛ گواهی فوت؛ کدگذاری؛ طبقه بندی بین المللی بیماری ها- ویرایش دهم